Najpierw zakupy, większe niż zazwyczaj, bo to w końcu święta. Potem porządki, bardziej staranne niż zazwyczaj, bo to w końcu święta. Wreszcie spotkania, dłuższe niż zazwyczaj, bo to w końcu święta. Co dom, to inne wspomnienia, inne zapachy, atmosfera i przygotowania.

Czasy i możliwości były kiedyś inne, dlatego inne rzeczy zapadły nam w pamięć.
Zapytaliśmy kilku osób, co pamiętają ze świąt z czasów, gdy same były dzieckiem.
Pamiętam...:
- dużo ludzi na Wigilii u babci i pasztet cioci Ireny
- choinkę do samego sufitu, włos anielski i skrzynkę mandarynek zawsze pod choinką
- zapach krochmalu, świeżo wypranych firanek i pościeli
- wspólne ubieranie choinki z tatą
- emocje podczas czekania na Mikołaja, który zawsze dzwonił do drzwi
- gorące ziemniaki w mundurkach i babcię, która je podrzucając, błyskawicznie obierała
- rodzinne granie w gry planszowe do późna w nocy
- paczki od babci z mandarynkami i orzechami – już nigdy cytrusy tak nie pachniały
- wspólne robienie ozdób na choinkę, m.in. łańcucha z pasków z kolorowego papieru
- leniuchowanie razem w dużym pokoju i wygłupy przy wigilijnym stole
- czekanie na północ, żeby można było spróbować wędlin i pasztetu
- podjadanie pierogów przed świętami i wygłupy, że mama lepi, lepi, a niczego nie ma

Sporo tu o emocjach, byciu razem, smakowaniu nowych rzeczy i docenianiu tego, czego nie było na co dzień. Jak to ulokować w dzisiejszym zabieganym świecie, w którym większość rzeczy mamy na wyciągnięcie ręki? Pełne półki w sklepach, zakupy online, paczkomaty, pierogi na zamówienie, skype, whatsapp, tanie bilety lotnicze, promocje, okazje i wiele pokus, żeby było łatwiej i szybciej.
Biegamy, kupujemy, zamawiamy, ciągle się spieszymy...

Pytanie więc brzmi, czy jest coś, do czego dziś mamy utrudniony dostęp, czego nam brakuje, mamy za mało, nie możemy się doczekać?

Planując święta, warto powspominać stare czasy, gdy mieliśmy mniej miejsca przy stole, może mniej jedzenia na stole, ale też mniej rzeczy, które nas rozpraszały, odwracały naszą uwagę, przeszkadzały. Warto wyjąć to, co było cenne i jedyne w swoim rodzaju i z całą mocą zaaplikować. Docenić to, co mamy, gdzie i z kim jesteśmy. Odpuścić gonitwę, zrezygnować z nadmiaru, złagodzić napięcia i pomyśleć... co chcielibyśmy usłyszeć od naszych dzieci, gdy za 20 lat będą wspominać święta...

A jak Wy wspominacie święta?